,,To, co mnie interesuje – powiada Oldenburg – to forma. Zawsze robię coś z otoczenia, w którym właśnie żyję”. W maju 1961 roku w sposób jednoznaczny wyraził to, co jest jego zdaniem sztuką -opowiedział się ,,za sztuką, która jest polityczno-erotyczno-mistyczna, która nie siedzi spokojnie na tyłku w muzeum”. Główne tematy, które interesują tego artystę, to

Przedmiot zaczyna występować w różnych kontekstach i służy do tego, aby widzowi uświadomić ogólne położenie zarówno estetyczne, jak i społeczne. Używa się go więc do wyrażania myśli, określania krytycznych postaw, prowokowania sytuacji, które może na pierwszy rzut oka wydają się absurdalne, po pewnym jednak czasie ujawniają ukryty głębszy sens i stają się w swej niedorzeczności

Odmienny charakter i wyraz mają wykonane techniką ciesielską drewniane rzeźby Jerzego Beresia. Również i dla tego artysty punktem wyjścia nie była wielkomiejska cywilizacja. Inspirował go natomiast prymitywizm prehistorycznych słowiańskich narzędzi i przedmiotów, którym Bereś w przekorny sposób odbiera wartość użytkową, przekształcając je w „zwidy” lub dziwne groteskowe „pojazdy”, z wyraźnymi czasem aluzjami erotycznymi. Bereś jest

Daniel Spoerri jest przede wszystkim znany jako autor „obrazów-pułapek”. I znów mamy przykład całkowitego odejścia od koncepcji kreatywnych na rzecz wykorzystywania różnych gotowych przedmiotów i sytuacji; artysta winien się stać pomocnikiem przypadku. „Nie przykładam żadnej wagi do indywidualnego i twórczego wykonania”198 – powiada Spoerri, który nie chce, aby jego obrazy-pułapki traktowano jako dzieła sztuki. Według

Sztuka Armana pokazuje nam w szczególny sposób to, co jesteśmy w stanie zobaczyć w zwykłej codzienności naszej egzystencji, w każdym użytkowym przedmiocie. Swoją twórczością chce, podobnie jak wszyscy przedstawiciele Nouveau Réalisme, uzyskać nową równowagę między rzeczywistością a możliwościami, jakie stwarza sztuka kryjąca w sobie każdą rzeczywistość. Przedmiot bowiem, mimo że pokazany z taką dokładnością i

Nie ulega wątpliwości, że w całym ruchu Nouveau Réalisme postacią najwybitniejszą był Yves Klein, przedwcześnie zmarły w roku 1962. Oddziałał on na całą generację artystów szczególnie aktywnych w latach sześćdziesiątych, między innymi na członków ugrupowania Zero. W okresie swoich monochromatycznych obrazów błękitnych tworzył także rzeźby z gąbek nasyconych błękitną farbą, które montował potem na podstawach.

Rzeźba związana z nurtem mmimal-artu jest pokrewna koncepcjom op-artu – sztuki optycznej, choć ta głównie bazuje na malarstwie i twórczości malarstwu podobnej. Op-art wchodzi zresztą w zakres wizualizmu, który jest pojęciem szerszym. Stąd też można mówić różnych dziełach o charakterze przestrzennym, gdzie głównym tworzywem jest światło; i tak na przykład Dan Flavin jest autorem sztucznej

Zerowcy interesowali się sztuką w aspekcie środowiska i przy zastosowaniu sił elementarnych, głównie światła, w wielkich, rozległych przestrzeniach. Piene jeden z najbardziej aktywnych przedstawicieli grupy Zero wyraźnie powiada: „osiągam rozległe przestrzenie, posługując się jako środkiem artykułowanym światłem”. Uogólniając można powiedzieć, że była to sztuka kinetyczna i technologiczna zarazem. Jeśli idzie o interesujące nas zagadnienia należy

Zdaniem amerykańskiego rzeźbiarza minimalisty Ronalda Blade- na, rzeźba winna być jak najbardziej zwykłym, naturalnym zjawiskiem, formą, do której można się zwyczajnie zbliżyć, aby doznawać wzruszeń, ulegać podnietom. Zgodnie z takimi założeniami, Bladen projektuje proste monumentalne bloki, nachylone graniastosłupy, które jego zdaniem winny być wykonane z metalu. Do minimalistów zaliczyć także należy Amerykanina Roberta Morrisa. Jedna

Poczynając od roku 1957 konstruował swoje dzieła plastyczne z prętów, krążków, wiatraczków stalowych, na które rzucone było światło z projektora, uprzednio przepuszczone przez układy stale zmieniających się płytek niebieskich, czerwonych ¡żółtych. Uzyskiwane w ten sposób efekty ruchu barwnych form widz oglądał na zainstalowanym ekranie z pleksiglasu. Oprócz tego każdorazowej projekcji towarzyszyły odpowiednie efekty akustyczne. Pomysły

Liczy się pomysł i koncepcja; ona przede wszystkim decyduje o jakości artystycznej. Przykładem może być rzeźba Philipa Kinga na Wystawie Światowej w Osace w roku 1970 – przestrzenna kompozycja precyzyjnie wykonana z płyt i taśm stalowych. W Polsce trudno by było mówić o wyraźnie skrystalizowanych koncepcjach minimalistycznych. Jednakże pewne próby w tym kierunku, czynione mniej