Arystokracja
Przedstawicielami tej grupy społecznej w powieści są: Łęccy, Książe, Hrabina Karolowa, Prezesowa Zasławska, Ewelina Janocka, Krzeszowscy, Baron Dalski, Julian Ochocki, Kazimierz Starski, Kazimiera Wąsowska, Hrabia „Anglik”. Arystokracja jest grupą hermetycznie zamkniętą, nie dopuszczającą do swoich kręgów innych warstw społecznych. Z reguły są to ludzie próżni, gardzący ludźmi pracującymi, nie znający trudów prawdziwego życia, o czym świadczy np. przekonanie Izabeli, że praca jest karą za złe uczynki. Ważne jest dla nich urozenie, choć jeszcze ważniejsze są pieniądze, dzięki którym można wkupić się w łaski arystokratów. Pieniądze są dla nich niejako wyznacznikiem wartości człowieka. Ten jest wart uwagi, który ma pieniądze, a dodatkowo może pomóc zarobić. Sami arystokraci często mają niebotyczne długi, więc żyją ponad stan swojego portfela. Są rozrzutni, nie szanują pieniędzy, wydają je często na zbyteczne rzeczy. Świat arystokrackich salonów jest fałszywy i zakłamany. Moralny upadek kobiet widać w licznych romansach i intrygach, wiele pozytywnych relacji jest tylko wynikiem gry na swoją korzyść.