Bolesław Leśmian i świat jego poezji
Bolesław Leśmian (1877-1937) – poeta, prozaik, eseista, krytyk i tłumacz. Uznawany za jednego z najbardziej oryginalnych poetów polskich dwudziestego wieku, „odkryty” i doceniony przez współczesnych dopiero u schyłku życia. Zgodnie z wykształceniem pracował jako radca prawny w biurze Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Uczestniczył aktywnie w życiu kulturalnym stolicy, współpracował z czasopismami literackimi i teatrami. Związany był z Hrubieszowem i Zamościem, był też członkiem polskiej Akademii Literatury. Znane tomy poetyckie Leśmiana to „Łąka”, „Sad rozstajny”, jest on również autorem baśni, np. „Klechdy sezamowe”, „Przygody Sindbada Żeglarza”. Leśmiana uznać można za mistrza polskiej poezji miłosnej. W wierszu „W malinowym chruśniaku” Leśmian ukazuje dwoje młodych, zakochanych ludzi. Ukrywają się oni „przed ciekawych wzrokiem” wśród krzewów malin. Malinowy chruśniak jest dla nich istną oazą spokoju. Pieszczoty, jakimi się wzajemnie obdarzają, są delikatne i niewinne, a ich narzędziem są maliny. Otoczeniem dla rozkwitającej miłości jest ukazana realistycznie i w detalach bujna, żywa przyroda – kosmaty żuczek, wisiory pajęczyn, chore liście. W tym specyficznym zaciszu młodzi ludzie mogą bez przeszkód mówić o uczuciach, nabywać doświadczenia.