„Lalka” jako powieść polskiego realizmu
Akcja powieści toczy się w latach 1878 – 1879. Są to więć czasy współczesne autorowi, dobrze mu znane. Miejscemalcji stała się Warszawa, a więc również miasto znane pisarzowi. Warszawa stanowi szczególne tło tla wydarzeń opisanych w powieści, staje się jakby jej bohaterem, świadczą o tym: dokładny opis topografii miasta – autentyczne nazwy ulic, wydarzenia, które miały miejsce w tamtym czasie. Prus opisujewszystkie warstwy społeczne Warszawy, i te najwyżej sytuowane, i biedotę. Biorąc pod uwagę „Pamiętniki Starego Subiekta” akcja powieści obejmuje również czasy Wiosny Ludów, i powstania listopadowego. Język i styl powieści nazywa się przeźroczystym, ponieważ nie zwraca na siebie uwagi, nie ma zachwycać odbiorcy, ale cała uwaga czytelnika ma się skupiać na treści książki. Bohaterowie Prusa są prawdopodobni psychologicznie, to znaczy, że czytelnik ma mieć wrażenie, że takie postacie mogły istnieć naprawdę. Prus uzyskał przez to szcczegółowe przedstawienie postaci, zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne. Pisarz indywidualizuje również język, którym posługują się bohaterowie. Innych słów używa Węgiełek, a innych Łęcka, co pozwala mu na jeszcze lepszą charakterystykę postaci, a poza tym na przekazanie wiedzy o różnorodności społeczeństwa warszawskiego.