„Mendel Gdański”

W noweli mamy narrację trzecioosobowa miejscami zamienijącą się w mowę pozornie zależną, kiedy czytamy myśli samego Mendla. Mendel mieszka w jednym od wielu lat, jest tubylcem, który dobrzez zna swoje miasto. Ma 67 lat, Akcja noweli dzieje się w Warszawie. Choć Mendel urodził się w Gdańsku to mieszka w Warszawie od 27 lat i jest dobrzez znany jako pracowity i uczciwy człowiek. Prowadzi zakład introligatorski, uczciwie zarabia na życie. Dobrzez zna mieszkańców, sam jest dobrze znany sąsiadom. Jest lubiany i szanowany. Ludzi mu ufają, wiedzą, że mogą liczyć na jego pomoc, sami pomagają Mendlowi w potrzebie. Nie przeszkadza im to, że mężczyzna jest Żydem. Mendel mieszka z wnukiem Kubusiem, synem swojej zmarłej córki. Oprócz tego ma dwóch synów, którzy wyjechali z Warszawy w celach zarobkowych. Kubuś chodzi do polskiej szkoły, Mendel chce, by chłopiec nie wstydził się swojego pochodzenia. Gdy chłopiec opowiada mu, że w szkole jest szykanowany, dziadek przekonuje wnuka, że gdy człowiek jest uczciwy to nie ma znaczenia pochodzenie, a Kuba nie może wstydzić się tego, kim jest.