Minimal art
Rzeźba związana z nurtem mmimal-artu jest pokrewna koncepcjom op-artu – sztuki optycznej, choć ta głównie bazuje na malarstwie i twórczości malarstwu podobnej. Op-art wchodzi zresztą w zakres wizualizmu, który jest pojęciem szerszym. Stąd też można mówić różnych dziełach o charakterze przestrzennym, gdzie głównym tworzywem jest światło; i tak na przykład Dan Flavin jest autorem sztucznej przeszkody, bariery z błękitno-czerwonego, fluoryzującego światła. Światło neonowe stworzyło w ciemnym wnętrzu wyrazistą plastycznie „barierę”, fluoryzujący „mur”. Flavin – który /resztą swoich kompozycji „neonowych” nie uważał za rzeźbę – dokonał w ten sposób niejako materializacji światła, posługując się nim tak jak inni artyści posługują się formami geometrycznymi czy stereometrycznymi. Problem światła jako tworzywa plastycznego odegrał bardzo istotną rolę w twórczości niektórych członków ugrupowania Zero, które w roku 1958 założyli Otto Piene, Heinz Mack, Günther Uecker. Początkowo związana ze środowiskiem düsseldorfskim, grupa Zero zyskała później znaczenie międzynarodowe, obejmując również takie ośrodki jak Paryż, Mediolan czy Amsterdam. Z grupą związani byli między innymi Lucio Fontapa, Yves Klein, Almir da Silva Mavignier, Jean linguely, Arman, Pol Bury, Daniel Spoerri, Piero Manzoni, Piero Dorazio, Jésus Raphael Soto, Manfred Kage. Zerowcy urządzali liczne wystawy, między innymi w Brukseli, Krefeld, Hadze, Londynie, Kassel, Nowym Jorku, Hanowerze. Była to grupa artystów, którzy poświęcili się tworzeniu „przedmiotów „form” ze światła i ruchu.