Pieśń IX
Pieśń IX [Chcemy sobie być radzi?] – pierwszoosobowy podmiot utożsamiany zachęca do ucztowania i cieszenia się z życia, bo niewiadomo, co człowieka spotka za chwilę. Nawiąznie do filozofii epikureizmu i hasła „Carpe Diem”. Kochanowski uważa, że nie ma sensu martwić się przesadnie o przyszłość, bo tylko Bóg wie, co może przynieść nowy dzień, a ludzie nhie mają na to wpływu, Zwraca uwagę na to, by cieszyć tym, co się ma, ale też bacznie i z rozwagą tym zarządzać. Człowiek nie może ogarnąć rozumem otaczającego go świata i tego, co się w okół niego dzieje. Wystarczy jednak, że zdaje sobie sprawę z tego, że Bóg kieruje naszym życiem. Receptą na udane życie jest postawa stoicka. Odwołuje się autor do cnoty jako wystarczającego czynnika do udanego życia. Gdy nadejdzie nagłe szczęście, ludzie nie powinni popadać w skrajne oznaki radości, powinni zachować spokój. Postawa ta jest oparta na eklektyzmie filozoficznym, łączy w sobie raość życia i spokój, harmonię.