Rzeźba wg Bladena
Zdaniem amerykańskiego rzeźbiarza minimalisty Ronalda Blade- na, rzeźba winna być jak najbardziej zwykłym, naturalnym zjawiskiem, formą, do której można się zwyczajnie zbliżyć, aby doznawać wzruszeń, ulegać podnietom. Zgodnie z takimi założeniami, Bladen projektuje proste monumentalne bloki, nachylone graniastosłupy, które jego zdaniem winny być wykonane z metalu. Do minimalistów zaliczyć także należy Amerykanina Roberta Morrisa. Jedna z jego prac, także bez tytułu, przedstawia na przykład potężny, pomalowany na szaro pierścień z drewna. Zdaniem twórcy, tego rodzaju rzeźba jest szczególnym „przedmiotem”, który „przy specyficznych stosunkach przestrzennych danego materiału, danej formy, wielkości, uporządkowania, rodzaju powiązania etc., ukazuje swoją własną niezależność i precyzję”190. Inny Amerykanin, Carl Andre, w swojej kompozycji Lock Series ograniczył się do ułożenia na podłodze sali wystawowej 36 płyt stalowych, o wymiarach 100×100 cm, zaś artysta z Południowej Afryki, Isaac Witkin, który zresztą też był asystentem Moore’a, tworzy syntetyczne, lapidarne elementy z lśniącej blachy, działające swoją wielkością, rygorystycznie precyzyjnym wykonawstwem; wszystko jest w nich do końca przemyślane i doprowadzone do maksymalnej koncentracji, stanowi znak, symbol nowoczesnej technicyzacji.