Sztuka barokowa
Dzięki opanowaniu sztuki perspektywicznej malarze barokowi udoskonalili ja jeszcze bardziej – stworzyli wrażenie iluzji, dzięki czemu widz nie był w stanie odróżnić, gdzie kończy się sklepienie kopuły, a gdzie jest to tylko malowidło na suficie. Oczywiście, jak w każdej epoce, znajdowali się buntownicy, którzy sprzeciwiali się takiemu przedstawianiu rzeczywistości. W baroku był nim Caravaggio, który do mistrzostwa opanował stukę cieniowania, światła. Malarz zrezygnował z iluzjonizmu, który miał tylu zwolenników. Wolał on realizm, dostrzeganie piękna w codziennym życiu, także tym wewnętrznym.
Nie bał się pokazać trudu życia ludzi, naznaczonego pracą, dlatego tez zrezygnował ze sztucznego piękna, które promował renesans. Wielki malarz znalazł naśladowców, którzy byli zachwyceni jego sposobem przedstawiania światrm oraz grą światła, co sprawiało, że jego obrazy mimo realizmu stawały się niezwykłe. To kolejna epoka, gdzie stawiano na rozwój kultury. Powstało kilka dróg, którymi podążali artyści, jednak nadal tworzyli wspaniałe i zachwycające dzieła, które do tej pory chwytają za serce.