Trzy pokolenia idealistów
Prus w „Lalce” pokazuje losy trzech pokoleń – najstarszego, pamiętającego czasy jeszcze Wiosny Ludów, romantycznego, przejściowego, żyjącego podczas powstania styczniowego oraz typowo pozytywistycznego. Do pokolenia najstarszego należy Ignacy Rzecki. Poznajemy go już jako śedziwego subiekta pracującego w sklepie Wokulskiego i znającego Stacha już wiele lat. Rzecki jest idealistą politycznym. Cały czas mocno wierzy w odzyskanie niepodległości przy pomocy Bonapartych. Dla Prusa, marzenia Rzeckiego o powrocie Bonapartego stają się sposobem na ominięcie cenzury i mówienie o nadziejach i marzeniach Polaków o wolności. Symbolicznymi scenami związanymi z Rzeckim są zabawa marinetkami i scena śmierci starego subiekta. To właśnie o tej postaci Prus pisze „Non omnis moriar”. Rzecki to osoba zawsze pogodna, pracowita, niezwykle życzliwa i uprzejma. Jest oddanym przyjacielem Wokulskiego, w pracy jest uczciwy, rzetelny. Wiele w życiu przetrwał, nie miał żony ani dzieci, brał udział w walkach na Węgrzech podczas Wiosny Ludów, gdzie stracił przyjaciela Katza, co wywarło niezatarty ślad na jego psychice.