„Rota”
Rota to inaczej tekst przysięgi. Tekst został po raz pierwszy wykonany 500 lat po bitwie pod Grundwaldem, czyli w roku 1911, podczas odsłonięcia pomnika grundwaldzkiego. W „Rocie” mamy do czynienia z liryką podmiotu zbiorowego, są nim wszyscy Polacy. Wiersz ma charakter wysoce patetyczny, podniosły. W tekście znajduje się wiele odwołań do historii Polski, do sytuacji panującej obecnie pod zaborami, a także do bogatej tradycji. Po każdej zwrotce następuje wezwanie „Tak nam dopomóż Bóg” odwołujące się do czynnika wyższego, boskiego, co również jest nawiązaniem do wielowiekowej polskiej tradycji katolickiej. Autorka podkreśla, że Polacy są gotowi oddać życie za kraj, mają dużo zapału, chcą bronić kraju i tradycji, wspomnień o wolności i świetności Polski, są gotowi walczyć aż do odzyskania niepodległości. Wielokrotnie podkreślana jest jedność jaka ma scalać Polaków w walce o każde domostwo. Konopnicka nawiązuje do „Wesela” Wyspiańskiego poprzez wspomnienie złotego rogu („Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg”), który w „Weselu” miał być sygnałem do zjednoczenia narodu i ruszenia do walki z okupantem.