Przedmiot w rzeźbach
Przedmiot zaczyna występować w różnych kontekstach i służy do tego, aby widzowi uświadomić ogólne położenie zarówno estetyczne, jak i społeczne. Używa się go więc do wyrażania myśli, określania krytycznych postaw, prowokowania sytuacji, które może na pierwszy rzut oka wydają się absurdalne, po pewnym jednak czasie ujawniają ukryty głębszy sens i stają się w swej niedorzeczności coraz bardziej przekonujące. Powstają alegorie złożone z przedmiotów, ukazujące absurdalność całego współczesnego życia. Pojęcie rzeźby w pop-arcie uległo więc dalszym przemianom. Podobnie jak w nurcie Nouveau Réalisme czy neodadaizmu, pop-artyści tworzą kompozycje przestrzenne z przedmiotów, rozwijając ciągle zasadę assemblages. Świadczy o tym choćby twórczość Roberta Rauschenberga, uważanego za prekursora pop-artu. Jego dewizą było zapełnienie luki między życiem i sztuką. Początkowo wykorzystywał w swoich collages i assemblages płaskie formy i przedmioty – szyldy reklamowe, tablice rejestracyjne samochodów, znaki ostrzegawcze, potem także przedmioty pełnoplastyczne. Do swoich „obrazów kombinowanych” również wprowadzał przedmioty, części mebli. Jego zasada tworzenia dzieł plastycznych odpowiada sformułowaniu Johna Cage’a, który mówił: „usiłuję zobaczyć, jak to, co czytam lub przeżywam, zachowuje się w innym kontekście i potem znów, jak się zachowuje w codziennym życiu.